Geen ruzie maken.
Ruzie maken is het moeilijkste wat er is om te laten als je het niet met elkaar eens bent.
Ik heb hierover een paar dingen ontdekt die ik graag met u wil delen.
Het eerste is dat je het samen eens moet zijn over wat je aan het doen bent. Wat een ander ruzie noemt, noem ik vaak een discussie.
Het tweede is dat ik mijn mening vaak veel belangrijker vind dan die van de ander. Maar op grond waarvan eigenlijk?
Het derde is dat ik er onmiddellijk bovenop spring als iemand iets zegt waarmee ik het niet eens ben. Heb ik wel regie over mijn gedrag?
Het vierde is dat ik met mijn mening de ander in het nauw breng. De vraag is of ik dat inderdaad wil.
De strijd over meningsverschillen in een relatie gaat vaak over iets wat onder de oppervlakte schuilgaat.
Daardoor gaat de strijd vaak over symptomen, niet over wat er werkelijk aan de hand is.
Ik heb er de waarde van ontdekt om niet meteen de strijd aan te binden, maar er op een later moment op terug te komen, als het daar inderdaad belangrijk genoeg voor is.
Je uiten over wat je voelt is zinvoller (en ook kwetsbaarder) dan zeggen wat je vindt.
In deze tijd gaan relaties kapot vanwege een verschil van mening, een verschil in wat men vindt.
De een claimt de redelijkheid en de ander is een wappie. Zo wil je toch niet over jezelf of de ander spreken? Soms moet je ervan afzien de ander te kunnen of willen overtuigen. Een kwestie van zelfrespect en respect voor de ander. De relatie die je samen hebt is immers veel kostbaarder dan je eigen gelijk of dat van de ander?
Gewoon afspraken maken over hoe je de relatie vormgeeft nu dat niet meer kan zoals je dat gewend was.
Geen ruzie maken of discussiëren of hoe je het ook maar noemen wilt is het gemakkelijkst. Je uiten over hoe je je voelt, dat is de kunst.